Στις παραδόσεις του μαθήματος βαίνουμε από τα παλαιότερα κείμενα προς τα νεώτερα (π.χ. από τα αρχαία ελληνικά προς τα νέα ελληνικά) και εξετάζουμε αν αυτό το μοντέλο είναι καθολικής ισχύος. Δεν είναι, διότι η μετάφραση από τα λατινικά προς τα γαλλικά ή τα ισπανικά δεν θεωρείται ενδογλωσσική μετάφραση. Επίσης ερευνάται το κατά πόσον η γνήσια ενδογλωσσική μετάφραση έχει αντίστροφη πορεία: από νεώτερες μορφές μιας γλώσσας προς παλαιότερες. Εκεί όμως δεν έχουμε ακριβώς μετάφραση, αλλά πρωτότυπα κείμενα που συγγράφονται με γλωσσικό υλικό παλαιότερο, όπως, π.χ., τα άσματα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου συνεγράφησαν με ομηρική γλώσσα, με μια γλώσσα δηλαδή που απέχει χρονικά κοντά 11 αιώνες από τη στιγμή της συγγραφής τους. Θα γίνει αναφορά και στη σχετική περί ενδογλωσσικής μετάφρασης θεωρία του Ρομάν Γιάκομπσον.
Μετά το πέρας των μαθημάτων οι φοιτητές/τριες :
Επιλέγονται κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων μεσαίας και ανώτερης δυσκολίας. Προϋποτίθεται η ικανοποιητική γνώση της αττικής διαλέκτου.
1η εβδομάδα: Ξενοφών
2η εβδομάδα: Ισοκράτης
3η εβδομάδα: Λυσίας
4η εβδομάδα: Δημοσθένης
5η εβδομάδα: Θουκυδίδης
6η εβδομάδα: Πλάτων
7η εβδομάδα: Πλάτων
8η εβδομάδα: Αριστοτέλης
9η εβδομάδα: Αισχύλος
10η εβδομάδα: Σοφοκλής
11η εβδομάδα: Ευριπίδης
12η εβδομάδα: Παλατινή ανθολογία
13η εβδομάδα: Ψαλμοί
Κεντρωτής, Γ.(1997). Θεωρία και πράξη της μετάφρασης, Αθήνα: Δίαυλος.
Κεντρωτής, Γ (2021), Ποδήλατα και ποδηλάτες, Περί μεταφράσεως ο λόγος, Αθήνα: Gutenberg.
Σημειώσεις Μαθημάτων.
Πρόσωπο με πρόσωπο.
Χρήση Τ.Π.Ε. στη Διδασκαλία.
Παράδοση εργασίας.
