Το μάθημα συνεχίζει να εστιάζει στην πολιτική κυρίως ιστορία του γαλλικού βασιλείου γιατί, όπως γίνεται φανερό στο πρώτο μάθημα, η «Γαλλία» είναι εν πολλοίς δημιούργημα της κεντρικής εξουσίας. Στην εξεταζόμενη περίοδο ωστόσο (οι τρείς αιώνες από τον 16ο ως τον 18ο), τα προβλήματα είναι διαφορετικά από εκείνα της μεσαιωνικής περιόδου: η ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας συνεχίζεται πόσω μάλλον που, στο νέο διεθνές περιβάλλον που δημιουργείται μετά το 1648, το μεγαλύτερο σε πληθυσμό βασίλειο της Ευρώπης, που όμως έχει μείνει πίσω στο μέτωπο του αποικισμού, βρίσκεται στην αρχή σε σύγκρουση με την Ισπανία κι εν συνεχεία διεκδικεί και κερδίζει την πρωτοκαθεδρία. Αυτό όμως σημαίνει πολέμους κι οι πόλεμοι σημαίνουν μεγάλη φορολογική πίεση ―που ασκείται άνισα, τόσο κοινωνικά όσο και γεωγραφικά. Τον 18ο αιώνα, η φιλοσοφία του Διαφωτισμού θα καταστήσει τις ανισότητες αυτές ανυπόφορες. Έτσι η δημοσιονομική κρίση που ξέσπασε μετά τον πόλεμο για την Ανεξαρτησία των Η.Π.Α. μετατρέπεται σε πολιτική και θα οδηγήσει στο 1789. Η Επανάσταση, όπως έχει δείξει ο Alexis de Toqueville, όσον αφορά τη διοικητική συγκέντρωση συνέχισε το έργο της απολυταρχίας και τη προσπάθεια ομογενοποίησης ―μεταξύ άλλων και γλωσσικής― του πληθυσμού.
Αυτά, μαζί με τους Θρησκευτικούς πολέμους του δεύτερου μισού του 16ου, τις αριστοκρατικές εξεγέρσεις, τον ρόλο του Παρλαμέντου του Παρισιού, τις απόπειρες μεταρρύθμισης της ίδιας της μοναρχίας είναι τα κύρια θέματα του δεύτερου μαθήματος.
Εκ παραλλήλου εξετάζονται δύο άλλες γαλλόφωνες περιοχές της Ευρώπης, οι Κάτω Χώρες και η ρωμανική Ελβετία. Ιδιαίτερα μελετάται η τελευταία δεδομένου ότι η Ελβετική συνομοσπονδία προσφέρει την ευκαιρία να σκεφθεί κανείς πάνω στη σχέση πολιτικού καθεστώτος και γλωσσικής ομογενοποίησης.

Στόχος του μαθήματος είναι να βοηθήσει όσες/ους το παρακαλουθούν να δημιουργήσουν ένα νοητικό χάρτη, με βάση τη συμβατική χρονολόγηση των αιώνων, ο οποίος θα αποτελέσει ένα πλαίσιο υποδοχής πληροφοριών σχετικά με τον γαλλικό πολιτισμό της πρώιμης νεωτερικότητας. Δεδομένου ότι απευθύνεται σε μεταφραστές, δίνεται έμφαση στη σημασία της κατανόησης της ιστορικότητας των όρων της πολιτικής, δημοσιονομικής, νομισματικής, οικονομικής ιστορίας και προσφέρονται ειδικά γλωσσάρια.

Lucien Bély, La France moderne 1498-1789, Παρίσι 2013
Lucien Bély, Dictionnaire de l'Ancien Régime, Παρίσι 2010

Tο μάθημα γίνεται με τη μέθοδο της κατά μέτωπο παράδοσης. 

Η πλατφόρμα open eclass χρησιμοποιείται για την ανάρτηση εποπτικού υλικού και ασκήσεων. 

Υπό κανονικές συνθήκες, η αξιολόγηση γίνεται με προφορική εξέταση.