Επιστροφή Πολιτιστικών Αγαθών: Αρχές, Διαδικασίες και Φορείς

Μετά την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι σε θέση να:
1. Κατανοούν τις βασικές αρχές και έννοιες στην αποκατάσταση αρχαίων πολιτιστικών αγαθών.
2. Αναλύουν τις περιπτώσεις αποκατάστασης από μια κριτική σκοπιά.
3. Ερμηνεύουν τον ρόλο των διαφόρων ενδιαφερομένων στον εντοπισμό ενός κλεμμένου έργου τέχνης και τη διαδικασία της αποκατάστασής του.
4. Αναπτύσσουν αναλυτικές δεξιότητες στην αξιολόγηση νομικών και ηθικών πτυχών της επιστροφής αρχαίων πολιτιστικών αγαθών.
5. Διαθέτουν δεξιότητες έρευνας και συγγραφής ακαδημαϊκής ανάλυσης και εκθέσεων πολιτικής στο πεδίο της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Απαιτούμενη βιβλιογραφία:

1. Watson Peter and Cecilia Todeschini (2007). ’’The Medici Conspiracy’’. New York: Public Affairs.
2. O'Keefe, P. J. (2007). "Commentary on the UNESCO 1970 Convention on Illicit Traffic." Institute of Art and Law.
3. Brodie, N. (2014) Auction houses and the antiquities trade. In S. Choulia-Kapeloni (ed.), 3rd International Conference of Experts on the Return of Cultural Property. Athens: Archaeological Receipts Fund, 71-82.3.
4. Forrest, C. (2010). "International Law and the Protection of Cultural Heritage." Routledge.
5. Greenfield, J. (2007). "The Return of Cultural Treasures." Cambridge University Press.

Επιπλέον βιβλιογραφία:

1. Brodie, Neil, Jennifer Doole & Colin Renfrew (eds). 2001. Trade in illicit antiquities: the destruction of the world’s archaeological heritage. Cambridge: McDonald Institute for Archaeological Research.
2. Elia, Ricardo. 2001. Analysis of the looting, selling, and collecting of Apulian red-figure vases: a quantitative approach, in Neil Brodie, Jennifer Doole & Colin Renfrew (ed.): 145-153.
3. Felch, Jason & Ralph Frammolino. 2011. Chasing Aphrodite. Boston (MA): Houghton Mifflin Harcourt.
4. Hoving, Thomas. 1993. Making the mummies dance. New York (NY): Simon and Schuster.
5. Isman, Fabio. 2009. I predatori dell’arte perduta. Il saccheggio dell’archeologia in Italia. Milano: Skira.
6. Krosney, Herbert. 2006. The lost gospel: the quest for the Gospel of Judas Iscariot. Washington (DC): National Geographic Society.
7. McNall, Bruce. 2003. Fun while it lasted: my rise and fall in the land of fame and fortune. New York (NY): Hyperion.
8. Meyer, Karl E. 1977. The Plundered Past. Atheneum (NY): Hamish Hamilton.
9. Renfrew, Colin A. 2006. Loot, legitimacy and ownership. London: Duckworth.
10. Silver, Vernon. 2010. The lost chalice. New York (NY): Harper.
11. Watson, Peter. 1998. Sotheby’s: inside story. London: Bloomsbury.
12. Prott, L. V., & O'Keefe, P. J. (1989). "'Cultural Heritage' or 'Cultural Property'?" International Journal of Cultural Property, 1(2), 307-320.
13. Gillman, D. (2010). "The Idea of Cultural Heritage." Cambridge University Press.
14. Toman, J. (1996). "Cultural Property in War: Improvement in Protection." UNESCO Publishing.
15. Shyllon, F. (2013). "Cultural Heritage Law and the Restitution of Cultural Property." In Cultural Heritage Law and Management (pp. 141-160). Edward Elgar Publishing.
16. Sandholtz, W. (2019). "Prohibiting Plunder: How Norms Change." Oxford University Press.
17. Hoffman, B. T. (2006). "Art and Cultural Heritage: Law, Policy and Practice." Cambridge University Press.
18. Cuno, J. (2008). "Who Owns Antiquity?: Museums and the Battle over Our Ancient Heritage." Princeton University Press.
19. Appiah, K. A. (2006). "Whose Culture Is It, Anyway?" In Cosmopolitanism: Ethics in a World of Strangers (pp. 115-136). W.W. Norton & Company.
20. Merryman, J. H. (1986). "Two Ways of Thinking About Cultural Property." The American Journal of International Law, 80(4), 831-853.

Περιοδικά:

1. International Journal of Cultural Property
2. American Journal of Archaeology.

Σημειώσεις και διαφάνειες σε ηλεκτρονική μορφή μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας
Συζητήσεις μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας
Διαδικτυακοί σύνδεσμοι

Η συνολική ακαδημαϊκή επίδοση των φοιτητών βασίζεται στην αξιολόγηση γραπτής εργασίας, σε διαμορφωτική αξιολόγηση και στην επίδοσή τους στις τελικές εξετάσεις. Η επιτυχία στην ενδιάμεση εργασία δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους στις τελικές εξετάσεις. Ο τελικός βαθμός που απονέμεται σε κάθε φοιτητή είναι το άθροισμα των βαθμών που έχει λάβει στην εργασία και στις τελικές εξετάσεις. Τόσο οι εργασίες όσο και οι τελικές εξετάσεις αξιολογούνται στην κλίμακα 0 (πλήρης αποτυχία) έως 100 (απόλυτη επιτυχία). Για να περάσει με επιτυχία το μάθημα, ο φοιτητής πρέπει να εξεταστεί επιτυχώς στις τελικές εξετάσεις. Με λίγα λόγια:

• Ο βαθμός στην εργασία αντιπροσωπεύει το 20% του τελικού βαθμού του μαθήματος.
• Ο βαθμός στις δραστηριότητες διαμορφωτικής αξιολόγησης αντιπροσωπεύει το 20% του τελικού βαθμού του μαθήματος.
• Ο βαθμός στις τελικές εξετάσεις αντιπροσωπεύει το 60% του τελικού βαθμού του μαθήματος.
• Για να περάσει το μάθημα, ο φοιτητής πρέπει να βαθμολογηθεί με τουλάχιστον 50/100 στις τελικές εξετάσεις.